متاسفانه مصرف ترکیب های آمفتامینی و روانگردان (شیشه) در جهان روزبه روز شایع تر شده و به جرات می توان گفت در حال حاضر از مصرف کوکائین و مشتقات تریاک هم بیشتر شده است.
ترکیب های آمفتامینی (شیشه) انواعی از داروهای اعتیادآور هستند که مستقیم روی مغز اثر می گذارند و باعث بروز عوارض جسمی و روانی می شوند و در نهایت می توانند فرد را در معرض بسیاری از مشکلات فردی، خانوادگی و اجتماعی قرار دهند که یکی از مهم ترین این مشکلات ابتلا به ایدز است...
متاسفانه مصرف ترکیب های آمفتامینی و روانگردان (شیشه) در جهان روزبه روز شایع تر شده و به جرات می توان گفت در حال حاضر از مصرف کوکائین و مشتقات تریاک هم بیشتر شده است.
براساس گزارش ستاد مبارزه با مواد مخدر، شیوع مصرف مواد محرک آمفتامینی در سال ۲۰۱۰ بین ۳/۰ تا ۳/۱ درصد جمعیت ۱۵ تا ۶۴ ساله در جهان و معادل ۱۴ تا ۵۶ میلیون نفر است. مصرف ترکیب های آمفتامینی در سال ۲۰۱۰ (۴۵ تن) نسبت به سال ۲۰۰۸ (۲۲ تن) در دنیا افزایشی بیش از ۲ برابر داشته که این افزایش عمدتا در مکزیک و شرق و جنوب شرق آسیا بوده است. افزایش مصرف این ترکیب ها در این مدت در اروپا، جمهوری چک، فنلاند، فرانسه، آلمان و... نیز گزارش شده که بیشتر از همه در کشور سوئد و ترکیه بوده است.
مصرف این ماده نسبت به مصرف مواد مخدری مانند تریاک و هروئین در چند سال اخیر در ایران نیز افزایش چشمگیری داشته است.
وضعیت تولید و توزیع ترکیب های آمفتامینی با هروئین و تریاک به کلی متفاوت است. تولید و کشت خشخاش به شرایط اقلیمی و خاک مناسب نیاز دارد در حالی که ترکیب های آمفتامینی در هر جایی که مواد اولیه آنها وجود داشته باشد، قابل تولید هستند. افدرین و پسودوافدرین (داروهایی که به راحتی در داروخانه ها در دسترس هستند) بیشترین مواد پیش ساز ترکیب های آمفتامینی هستند.
مصرف مواد محرک و روانگردان، بروز رفتارهای پرخطر احتمال ابتلا به اچ آی وی/ ایدز را به شدت افزایش می دهد. بسیاری از مطالعه های انجام شده تا کنون ارتباط بین استفاده از ترکیب های آمفتامینی و ایدز را نشان داده اند. در بیشتر موارد، استفاده کنندگان از این مواد از روش های غیرتزریقی استفاده می کنند ولی با وجود این، ابتلا به ایدز در آنها بیشتر است. توجه داشته باشیم ارتباط HIV و مصرف آمفتامین در کشورهای در حال توسعه و کشورهای پیشرفته از یک الگو تبعیت نمی کند و می تواند در کشورهای در حال توسعه مخرب تر باشد. ترکیب های آمفتامینی، در بیشتر موارد به صورت غیرتزریقی و عمدتا با استنشاق، دود کردن و حتی به صورت داخل مقعدی استفاده می شوند اما استفاده تزریقی در حال شیوع است به خصوص در میان افراد با رفتارهای جنسی پرخطر و محافظت نشده.
به طورکلی ۳ الگوی متفاوت مصرف در مورد مواد محرک آمفتامینی و روانگردان در جامعه وجود دارد:
۱ استفاده ابزاری با مقاصد شیادانه (تبلیغ برای کاهش وزن در آرایشگاه های زنانه، افزایش تمرکز و خستگی کمتر برای دانش آموزان، دانشجویان و رانندگان و...)
۲ استفاده تفریحی (مهمانی ها و مجامع تفریحی)
۳ استفاده مزمن
مواد محرک آمفتامینی (شیشه) باعث تند شدن فعالیت دستگاه عصبی می شوند. این مواد وقتی در مقادیر زیاد مصرف شود، می تواند منجر به خشونت، توهم و جنون شود. برخلاف تصور عموم، قدرت اعتیادزایی شیشه از هر ماده مخدر، محرک و روانگردان دیگری بیشتر است.
متاسفانه بیشتر قربانیان این مواد جوان هستند و عموم استفاده کنندگان به خصوص آنهایی که مدت طولانی از این مواد مصرف کرده اند، به این باور نرسیده اند که مصرف این مواد می تواند باعث عوارض جدی و برگشت ناپذیر جسمی و روانی شود. منبع آفتاب
متاسفانه مصرف ترکیب های آمفتامینی و روانگردان (شیشه) در جهان روزبه روز شایع تر شده و به جرات می توان گفت در حال حاضر از مصرف کوکائین و مشتقات تریاک هم بیشتر شده است.
براساس گزارش ستاد مبارزه با مواد مخدر، شیوع مصرف مواد محرک آمفتامینی در سال ۲۰۱۰ بین ۳/۰ تا ۳/۱ درصد جمعیت ۱۵ تا ۶۴ ساله در جهان و معادل ۱۴ تا ۵۶ میلیون نفر است. مصرف ترکیب های آمفتامینی در سال ۲۰۱۰ (۴۵ تن) نسبت به سال ۲۰۰۸ (۲۲ تن) در دنیا افزایشی بیش از ۲ برابر داشته که این افزایش عمدتا در مکزیک و شرق و جنوب شرق آسیا بوده است. افزایش مصرف این ترکیب ها در این مدت در اروپا، جمهوری چک، فنلاند، فرانسه، آلمان و... نیز گزارش شده که بیشتر از همه در کشور سوئد و ترکیه بوده است.
مصرف این ماده نسبت به مصرف مواد مخدری مانند تریاک و هروئین در چند سال اخیر در ایران نیز افزایش چشمگیری داشته است.
وضعیت تولید و توزیع ترکیب های آمفتامینی با هروئین و تریاک به کلی متفاوت است. تولید و کشت خشخاش به شرایط اقلیمی و خاک مناسب نیاز دارد در حالی که ترکیب های آمفتامینی در هر جایی که مواد اولیه آنها وجود داشته باشد، قابل تولید هستند. افدرین و پسودوافدرین (داروهایی که به راحتی در داروخانه ها در دسترس هستند) بیشترین مواد پیش ساز ترکیب های آمفتامینی هستند.
مصرف مواد محرک و روانگردان، بروز رفتارهای پرخطر احتمال ابتلا به اچ آی وی/ ایدز را به شدت افزایش می دهد. بسیاری از مطالعه های انجام شده تا کنون ارتباط بین استفاده از ترکیب های آمفتامینی و ایدز را نشان داده اند. در بیشتر موارد، استفاده کنندگان از این مواد از روش های غیرتزریقی استفاده می کنند ولی با وجود این، ابتلا به ایدز در آنها بیشتر است. توجه داشته باشیم ارتباط HIV و مصرف آمفتامین در کشورهای در حال توسعه و کشورهای پیشرفته از یک الگو تبعیت نمی کند و می تواند در کشورهای در حال توسعه مخرب تر باشد. ترکیب های آمفتامینی، در بیشتر موارد به صورت غیرتزریقی و عمدتا با استنشاق، دود کردن و حتی به صورت داخل مقعدی استفاده می شوند اما استفاده تزریقی در حال شیوع است به خصوص در میان افراد با رفتارهای جنسی پرخطر و محافظت نشده.
به طورکلی ۳ الگوی متفاوت مصرف در مورد مواد محرک آمفتامینی و روانگردان در جامعه وجود دارد:
۱ استفاده ابزاری با مقاصد شیادانه (تبلیغ برای کاهش وزن در آرایشگاه های زنانه، افزایش تمرکز و خستگی کمتر برای دانش آموزان، دانشجویان و رانندگان و...)
۲ استفاده تفریحی (مهمانی ها و مجامع تفریحی)
۳ استفاده مزمن
مواد محرک آمفتامینی (شیشه) باعث تند شدن فعالیت دستگاه عصبی می شوند. این مواد وقتی در مقادیر زیاد مصرف شود، می تواند منجر به خشونت، توهم و جنون شود. برخلاف تصور عموم، قدرت اعتیادزایی شیشه از هر ماده مخدر، محرک و روانگردان دیگری بیشتر است.
متاسفانه بیشتر قربانیان این مواد جوان هستند و عموم استفاده کنندگان به خصوص آنهایی که مدت طولانی از این مواد مصرف کرده اند، به این باور نرسیده اند که مصرف این مواد می تواند باعث عوارض جدی و برگشت ناپذیر جسمی و روانی شود.
