چگونگی شناسایی جن شیطانی به نام ایمپتس (impetus) که روح نوجوان 14 ساله ای را تسخیر و بر علیه خدا قیام کرده بود

کودک 14 ساله ای در روز 3 عید امسال در منزل مادربزگش نیمه شب از خواب برخاسته و شروع به فریاد می کند .

و  بعد شروع به  ذکر خداوند می کند

او به والدین خود اظهار می کند که صدایی در سرش به او فرمان می دهد از ذکر کردن نام خداوند خودداری و صدای دیگری به او می گوید ذکر خدا بگوید .

کودک دچار سردرد و بی اشتهایی شده و دائم در این فکر است که باید ذکر بگوید یا نگوید

و این مشغولیت   ذهنی   باعث می شود کودک نتواند  به هیچ چیز  دیگر فکر کند و یا تمرکز داشته باشد

با توجه به سابقه  تربیت مذهبی کودک و متدین بودن پدر و مادرش   با این تفکر که کودک جن زده شده است او را نزد یک دعا نویس می برند اما وضعیت روحی و روانی کودک بدتر می شود و به سمت دیوانگی می رود

روز 15 فروردین کودک جهت ویزیت و جن گیری به مطلب من اورده می شود .

 در نگاه اول کودکی کوتاه قد با ظاهری کاملا کودکانه و معصوم است از نظرهوشی بسیار بالا اما تمرکز  فکری ندارد و دائم در مغزش  دستورات متضادی دال بر اینکه ذکر خدا بگو ذکر خدا نگو می شنود  که این امر حالت عصبی شدیدی در او ایجاد کرده است

متد تشخیص جنی به نام  ایمپتس impetus

بعد از مصاحبه یک روانشناس و مصاحبه من با کودک و بررسی تاریخچه و معاینه بیمار  به  این نتیجه رسیدیم که مغز نوجوان توسط  ایمپتس  شیطانی تسخیر شده است

ایمپتس چیست

گونه های درخت اقاقیا حاوی دی متیل تریپتامین در ایران چیست

گونه های اقاقیا حاوی دی متیل تریپتامین در ایران چیست  List of Acacia species known to contain psychoactive alkaloids IN IRAN

ماده روانگردان دی متیل تریپتامین  در بدن حیوانات و گیاهان به مقدار فراوان وجود دارد  

از هزارن سال قبل از این ماده در جادوگری و جن گیری استفاده می شده است و امروزه به عنوان یک ماده روانگردان مورد استفاده است    

بیشترین مقدار دی متیل تریپتامین در درختان گروه اقاقیا وجود دارد

صمغ عربی  

صمغ عربی در دسترس ترین  فرم ماده  دی ام تی است   

صمغ عربی، که از درختی به نام صمغ سنگالی بدست می‌آید، سفید رنگ و محلول در آب است و عمدتاً شامل هیدرات‌های کربن است. صمغ عربی یا صمغ آکاسیا صمغی طبیعی است که از دو گونه آکاسیا به نام‌های Acasia senegal،Acasia seyal استخراج می‌شود.  

 از صمغ عربی در صنایع غذایی به عنوان پایدارکننده استفاده می‌شود.

از این صمغ در گذشته استفاده‌های زیادی می‌شده‌است از جمله آن به عنوان تغییر میزان گرانروی جوهر مرکب. صمغ عربی ترکیب پیچیده‌ای از ساکاریدها و گلیکوپروتئین‌ها می‌باشد که مهم‌ترین خواص صمغ از این ترکیب‌ها می‌باشد.این صمغ خوراکی می‌باشد. 

به نظر می اید که در گذشته های دور جادوگران و ساحران با نوشتن اوراد با جوهر های که از صمغ عربی  ساخته شده بود و خوراندن  اوراق در جوشانده و یا چای و غذا  می توانستند کارهای مثل جن گیری و یا جادو انجام بدهند البته این مسله زیاد مورد تائید نیست   

درخت بابل  

البته هنوز وجود دی ام تی DMT در درخت بابل به طور کامل تائید نشده است اما این درخت در لیست درختان  حاوی دی ام تی ثبت شده است

 

بابُل یا کرت ( استان هرمزگان ) یا چش ( استان سیستان و بلوچستان ) نام درختی است که در استان‌های ساحلی جنوب ایران می‌روید. این درخت گونه‌ای اقاقیا است و بومی شبه قاره هند، جنوب ایران، شبه جزیره عربستان و بخش‌هایی از آفریقا می باشد.  

 نام این درخت احتمالاً هندی است، زیرا در هند نیز «بابول» (Babul - Babool) نامیده می‌شود. نام علمی این درخت Acacia nilotica است و نام علمی مترادف آن Acacia arabica می باشد .  

عمر این درخت بسیار طولانی است و به صدها سال می‌رسد. بلندی درخت معمولاً حدود ۱۰ متر است، ولی مواردی هم وجود دارند که ارتفاعشان تا ۲۰ متر هم می رسد. درخت تاج گرد و پرپشتی ایجاد می‌کند. پوست تنه آن بسیار تیره و تقریباً سیاه رنگ و چاک چاک است. 

 میوه ی قابل خوردن ندارد و برگ‌های آن شانه‌ای و ریز است و دانه‌های آن در یک غلاف بلند قرار دارند. 

بابل درختی سایه دار است . 

 این درخت با درختانی که صمغ عربی تولید می‌کنند (مانند Acacia senegal & Acacia seyal)، از یک خانواده‌است، ولی صمغ بابل کم ارزش است، هر چند که مصارف محلی دارد. 

 چوب آن سرخ تیره مایل به قهوه‌ای است و بسیار سخت و چگال است و در برابر آب به خوبی پایداری می‌کند.  

به همین خاطر در جنوب ایران از گذشته تا به حال چوب بابل یکی از چوب‌های اصلی برای ساخت لنج به شمار می‌رفته است. 

 برگ‌ها و غلاف دانه‌های این درخت، خوراک خوبی برای چارپایان به ویژه گاو است.  

کهور  Prosopis

کهور یکی از گیاهان گلدار از خانواده بقولات   است که بسیار مورد توجه من است زیرا  با مطالعات شخصی خودم متوجه وجود ماده دی ام تی در ان شده ام  این درخت مورد توجه ساحران و جن گیران است البته کمتر کسی است که از خواص جادویی کهور مطلع باشد

کُوِر یا کَهور (سرده Prosopis) نام چند گونه از درختان صحرایی که تقریباً در سراسر دشت‌ها و جویبارها، و پایهٔ کوه‌های مناطق خشک جهان دیده می‌شود. گاه تعداد محدودی در قلهٔ کوه‌ها نیز یافت می‌شود

درخت کهور در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری ایران، هند، استرالیا، آمریکای لاتین، آفریقای جنوبی و در صحرای سوزان امارات متحده عربی می‌روید و توانایی تحمل سخت شرایط آب و هوایی را داشته و در شرایط دشوار کم آبی، با درصد شوری زمین در حد آب دریا نیز رشد می‌یابد و با کمترین توجه، بیشترین سایه را در شرایط اقلیمی گرمسیری فراهم می‌آورد. شاخه‌های کج ومعوج و عدم ریزش انبوه برگ آن در زمستان در سرزمین‌های گرمسیری، آن را درخت انتخابی شهری این اقلیم‌ها معرفی نموده‌است.

درختی است کهن سال به ارتفاع قریب به ۱۰ متر و گاه ارتفاعش تا بیست متر نیز رسیده‌است. در بعضی از مناطق صحرایی، شاید بیش از هزار سال عمر کند

شاخه‌های این درخت سفید کمی مایل به خاکستری است  

از شاخه‌های سبز درخت کُوِر برای تغذیهٔ دام مخصوصاً بز، گوسفند، گاو و شتر استفاده می‌شود، میوه درخت کُوِر مانند لوبیا چینی، اما باریکتر است که از آن هم برای تغذیهٔ دام استفاده می‌کنند. این درخت در تمام فصلهای سال سرسبز است. 

بر اساس پژوهش‌های جدید، درخت «کَهور» (کُوِر) که در فرهنگ «مردم جنوب» حداقل ریشه‌ای صد ساله دارد و در آثار سدید السلطنه کبابی و سفرنامه‌های جهانگردان از آن یاد شده‌است، نه تنها موجب ایجاد چهره‌ای بیابانی و نامطلوب در سطح شهر نمی‌شود، بلکه در بسیاری از شهرهای جهان، از این درخت در چیدمان مناظر شهری استفاده شده‌است و بسیاری از بلوارها و ساختمان‌های مرکزی و اصلی شهر نیز در پناه درخت پر سایهٔ «کَهور» (کُوِر) جای گرفته‌اند. 

 این درخت از طرف انجمن مناظر مزیلاوالی آمریکا، به عنوان درخت منظره‌ای شهری انتخاب و معرفی شده‌است. پوشش سبز دانشگاه آریزونای آمریکا از گونه‌های این درختچه تشکیل یافته و ساختمان‌های منحصربه‌فرد این دانشگاه را در خود پناه داده‌اند